ಶುಕ್ರವಾರ, ಮಾರ್ಚ್ 19, 2010

ಒಂದು ಹೆಸರಿಡದ ಕವನ

ಸಾಲು ದೀಪಗಳ ಹಚ್ಚುತಿದೆ
ಕಾಣದ ಸುಂದರ ಕೈಯೊಂದು
ರಂಗವಲ್ಲಿಯ ಚುಕ್ಕೆಗಳನಿಡುತಿದೆ;
ತನ್ನ ಚಂಚಲ ನಡಿಗೆಯ
ಹೆಜ್ಜೆಹೆಜ್ಜೆಯನು ಮೂಡಿಸುತಿದೆ

ಶುಕ್ರವಾರ, ಮಾರ್ಚ್ 5, 2010

ಅತಿ ಜಾಣ

ರುಕ್ಮಿಣಿ ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಎದ್ದು ಹೊರಡಲಿಲ್ಲ! ಬಹಳ ದಿನಗಳಾದ್ದರಿಂದ ಆ ಮೂಡ್‌ ಸಹ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಹಳೆಯದೊಂದು ಕವನ, ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ...

ಹ್ಞೂ ತಳ್ಳು! ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ
ಹ್ಞಾ ಹಾಗೇ! ಪರವಾಗಿಲ್ಲಪ್ಪ

ನಾನು ಅಂದುಕೊಂಡ ಹಾಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ
ಎಲ್ಲಾ, ಈ ಗೋಡೆ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಲು,
ಎಷ್ಟು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ ನಾನು?

ಇಟ್ಟಿಗೆಗಳೆಷ್ಟು? ಮರಳೆಷ್ಟು?
ನೀರೆಷ್ಟು?
ಎತ್ತರ, ಆಳ, ಅಗಲ
ಎಲ್ಲವನ್ನು ಅರಿದು ಕುಡಿದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ...

ಅದರ ಮುಂದೆ ನನ್ನ ಶಕ್ತಿ ಎಷ್ಟು?
ಹೆಂಗಸರಿಗೆಷ್ಟು? ಗಂಡಸರಿಗೆಷ್ಟು?
ತಳ್ಳಲು ಬೇಕಾದ ಶಕ್ತಿಯೆಷ್ಟು?
ದಿನೇ ದಿನೇ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕುಗ್ಗುವ ಶಕ್ತಿಯೆಷ್ಟು?
ಅದನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಬೇಕಾದ ಆಳುಗಳೆಷ್ಟು?
ಹ್ಞಾ! ಆಯ್ತು. ಈ ವರುಷ ಮೂರು
ಮಕ್ಕಳು! ಇನ್ನು ಈ ಗೋಡೆ
ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕೈ ಭಾರಕ್ಕೆ ಅದರಿ ನೆಲಕ್ಕುರುಳುವುದೇ!

ಹ್ಹ ಹ್ಹ ಹ್ಹ

ಬಂದಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಹಾರೆ ಗುದ್ದಲಿ ಹಿಡಿದು
ಗೋಡೆಯನ್ನು ಬೀಳಿಸುತ್ತೇನೆಂದು
ಅಳೆದು ಸುರಿದು ನೋಡಿ ಪರಕಿ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ
ನಿನ್ನ ಬಡಕಲು ಕೊಡಲಿಯೆಲ್ಲಿ? ಈ ದೊಡ್ಡ ಗೋಡೆಯೆಲ್ಲಿ?
ಬಯ್ದು ಓಡಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ, ದಡ್ಡನನ್ನ...

ಹ್ಞೂ ತಳ್ಳಿ! ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ
ಹ್ಞಾ ಹಾಗೇ! ಇನ್ನೇನು ಬಿದ್ದೇ ಬಿಡುತ್ತದೆ...